Τελικά είμαστε αγαπησιάρικος λαός...

Χορτάσαμε τόση αγάπη το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, που σήμερα μας περισσεύει να δώσουμε και σε κανένα άλλο φουκαριάρικο κράτος. Αυτή η Χίλαρι βρε παιδί μου, δεν ήξερε τι να πρωτοπεί για να δείξει την αγάπη ολόκληρης της Αμερικής. Μας συγκίνησε και μας γέμισε πρωτόγνωρα συναισθήματα, τα οποία είχαμε να νιώσουμε από την τελευταία φορά που μας είχαν αγαπήσει έτσι ξένοι ηγέτες, στην εποχή του φιλέλληνα Στρος Καν πριν ασχοληθεί με την καμαριέρα! Και η Χίλαρι όμως πρέπει να αισθάνθηκε την ίδια συγκίνηση, γιατί αυτά τα λόγια λατρείας οι Αμερικανοί τα λένε ΜΟΝΟ σε κάθε χώρα που επισκέπτονται και ΜΟΝΟ τα τελευταία 50 χρόνια... Οπότε αντιλαμβανόμαστε όλοι τη σπανιότητα και την σημασία των λόγων της αγαπησιάρας Χίλαρι.

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και τους δημοσιογράφους μας, αυτά τα καμάρια των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, που με την σύνεση και την σοβαρότητα που τους διακρίνει, μας μετέδωσαν την απόλυτη και ένθερμη στήριξη της Αμερικανίδας Υπουργού προς την Κυβέρνησή μας.

Μια μικρή απορία μας έμεινε μόνο από όλη αυτή την ιστορία αγάπης του γουηκεντ: Σε πρακτικό επίπεδο, πώς ακριβώς θα μας βοηθήσει η Χίλαρι; Μήπως μας κάνει δώρο τα χρέη μας; Μήπως μας εγγυήθηκε ότι αν ξεκινήσουμε έρευνες για τον ορυκτό πλούτο στο Αιγαίο, θα αναλάβει αυτή να πειθαρχήσει τους Τούρκους, κάτι το οποίο έχει δηλώσει ξεκάθαρα στο Ισραήλ σε περίπτωση που αντιμετωπίσει πρόβλημα με το Ιράν;

Ας μην είμαστε όμως αχάριστοι και μπλέκουμε το συναίσθημα με τις δουλειές και τα οικονομικά. Ας αρκεστούμε τώρα στο love story και στην αύρα που άφησε και τα υπόλοιπα θα τα μάθουμε όταν θα πάει ο Βενιζέλος στην Αμερική να ανταποδώσει το αγαποκάλεσμα της Χίλαρι. Αλήθεια, το giorgaki θα το πάρει μαζί του ή θα το αφήσει εδώ επειδή τα παιδιά δεν κάνει να ακατεύονται στις δουλειές των μεγάλων;